الهیات هنر
واکاوی حکم تشبیب از منظر فقه شیعه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه الهیات - دانشکده علوم انسانی - دانشگاه بو علی سینا - همدان – ایران.
2 دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
3 عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور،تهران، ایران.
4 استادیار گروه حقوق دانشگاه سمنان.
چکیده
«تشبیب» عبارتست از: ابراز علاقه ی عاشق نسبت به معشوق/ معشوقه در قالب «شعر». با وجود اینکه این گونه ی شعر از اقسام پُر بسامد شعر به شمار می رود، بیان حکم فقهیِ آن چندان دغدغه ی فقها نبوده و عمدتاً به مناسبت بحث در باب «شهادات»، اشارتی مختصر بدان داشته اند. همچنین، پژوهشی تحلیلی و برجسته در این زمینه انجام نشده است و بنابراین، خلأ پژوهشی مستوفا و تحلیلی پیرامون این موضوع کاملاً احساس می شود.
این پژوهش با روشی توصیفی – تحلیلی به این موضوع پرداخته و ضمن تبیین، تحلیل و نقد نظرات اندک فقهایی که در این زمینه اظهار نظر نموده اند به این نتیجه رسیده است که تشبیب فی نفسه نسبت به حُسن (وجوب/ استحباب) و قُبح (حرمت/ کراهت) لا اقتضاء بوده و حکم مصادیقِ آن صرفاً به ملاحظه ی «لوازمی» که به همراه دارد قابل استنباط و ارایه است.
واژگان کلیدی: تشبیب، نسیب، تغزّل، لهو، تهییج شهوت.
کلیدواژه‌ها
)