نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مریم طیبی نظری ¹
• مهدی منفرد ²

¹ ایران، قم، دانشگاه قم، دانشکده الهیات ومعارف اسلامی گروه فلسفه اسلامی

² ایران، قم ، دانشگاه قم، دانشکده الهیات و معارف اسلامی گروه فلسفه

چکیده

در عصر حاضر، زیبایی شناسی را شاخه ای از فلسفه می دانند که در آن ،از مسایلی ؛ مانند منشا اثر هنری، معرفت بخشی هنر و ....بررسی می شود. صدرالمتالهین یکی از فیلسوفان برجسته اسلامی ؛ زیبایی را به امری تحسین برانگیز تعریف می کند. منشا هنر در نزد وی، برخی از اسما حق تعالی است و خیال ،مبدا قریب همه ی آثار هنری است. صدرا به تفصیل از قوه ی خیال بحث می کند و آن را پل ارتباطی میان انسان و عالم خیال منفصل می داند. از این رو ، هنرمند با استفاده از این بستر، محتوای موردنظر خود که گرفته شده از خیال منفصل است را ،به ظهور حسی می رساند.
هیدگر فیلسوف بزرگ غربی، هنر را به روش پدیدار شناسی غیر سوبژکتیو ،تحلیل می کند و بر آن است که در عمل فهم است که اشیا به ظهور می رسند و بر همین نگاه در کتاب منشا اثر هنری، به نقد زیبایی شناسی علمی می پردازد که در آن ، هنر را به حس و لذات حسی تقلیل می دهد. هنر را تنها رهگذری می داند که می تواند با وجود، نسبت برقرار کند و شئ به تمامی به ظهور رسد.
هر دو متفکر ،نگاه وجود شناختی به بحث زیبایی شناسی و هنر دارند ؛ هنر را بستر ظهور وجود دانسته وکارکد معرفت شناختی برای ان قائل اند. ما در این مقاله ، برانیم به قرابت ها و همنوایی زیبایی شناسی در نسبت با حقیقت و هنر ، میان این دو متفکر تاثیر گذار ، بپردازیم.

کلیدواژه‌ها

• زیبایی شناسی
• حقیقت
• هنر
• صدر المتالهین
• هیدگر