نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشیارزبان و ادبیات فارسی، گروه عمومی، حسابداری، مجمتع آموزش عالی سراوان، سراوان، ایران.
چکیده
عبدالرحمن جامی شاعر عارف زبان فارسی در آثارش اعم از نظم و نثر به شرح و تفسیر دیدگاه عارفانه خلقت پرداخته است. نظریهی حرکت حبی ابن عربی، انقلابی در نظریات خلقت ایجاد نمود. شاگردان و پیروان او در آثارشان به تشریح و تبین این دیدگاه پرداختند. صدرالدین قونوی و شاگردان او همچون مولوی جلالالدین و فخرالدین عراقی از این طیف شارحان هستند. به تبع این اندیشمندان عبدالرحمن جامی به هنرمندانه گسترش عقاید آنان اقدام نمود. در این مقاله نگارنده به موضوع حرکت حبی در قوس نزول و قوس صعود میپردازد. در این راستا از کلیهی آثار جامی مدد گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و با روش کتابخانهیی و مراجعه به اسناد و مدارک دست اول انجام پذیرفته است. ماحصل تحقیق نشان داد که بخش قالب آثار جامی متوجهی قوس صعود و وصال مجدد به حقیقت کلی است؛ بیان داستانها و تمثیلهای مختلف صرفا جهت روشن شدن زوایای مختلف این امر است. بنابراین کلیت آثار جامی در راستای کثرت به وحدت، محیط به مرکز و پایین به بالاست. سیر صراط سلوکی مقوم و مکمل سیر صراط وجودی برای ملاقات حقیقت در صفات جمالیه است.
کلیدواژهها