«این فیلم نیست»: ممیّزی هنری سینما در حقوق ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت‌علمی گروه حقوق عمومی و بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

سانسور یا ممیّزی فیلم‌های سینمایی، مداخلۀ پیشینیِ حکومت در آزادی بیان هنری است که قبل از عرضۀ اثر، خط قرمزها را اِعمال می­کند. امری که در ایرانِ پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی براساس آیین­نامۀ نظارت بر نمایش فیلم و صدور پروانۀ نمایش آنها مصوّب 1361 هیئت‌ دولت اعمال می­شود. در این مقرره، در کنار ممیّزی­های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی و شرعی؛ نوعی از ممیّزی وجود دارد که می‌توان آن را ممیّزیِ هنری نامید که مطابق آیین­نامۀ آن، نمایش فیلم‌های فاقد ارزش تکنیکی و نازل هنری به‌دلیل اینکه ذوق و سلیقه و پسند تماشاگران را به انحطاط و ابتذال می­کشد، ممنوع است. طی این پژوهش، ممیّزیِ مزبور در بستر مفاهیم هنر و رویکردهای آن تحلیل شده است و نتیجه نشان می­دهد این ممیّزی، برخلاف اقسام دیگر که محتوایی است، نظر به فُرم داشته و ارزش­های هنری و سینمایی اثر را مدنظر دارد. امری که شناسایی هنر ازطریق هنرمند و جامعۀ هنری را کنار گذاشته و زیبایی: یعنی معیاری درونی و ذوقی را برگزیده و انتخابی که در کنار گزینش رویکرد تجویزیِ هنر به‌دنبال خط­کشی برای تشخیص سینما از غیر سینماست. این مبنا در آیین­نامۀ مُعنوَنه و مصوّبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی جلوه نموده و نتیجۀ آن، نشستن وزارت فرهنگ و شوراهای آن به‌جای منتقد و کارشناس سینما و مردم است. جاده­ای بی‌انتها که بسته به سلیقه و سیاست‌های وزارت، راه را برای ممیّزی وسیع و بی‌ضابطه باز می­نماید.

کلیدواژه‌ها